W pewnej chwili zastanawialam sie o Trojcy swietej, o istocie Bozej. Koniecznie chcialam zglebic i poznac, kto jest ten Bog... W jednej chwili duch moj zostal porwany jakoby w zaswiaty, ujrzalam jasnosc nieprzystepna, a w niej jakoby trzy zrodla jasnosci, ktorej pojac nie moglam. A z tej jasnosci wychodzily slowa w postaci gromu i okrazaly niebo i ziemie. Nic nie rozumiejac z tego, zasmucilam sie bardzo. Wtem z morza jasnosci nieprzystepnej wyszedl nasz ukochany Zbawiciel w pieknosci niepojetej, z ranami jasniejacymi. A z onej jasnosci bylo slychac glos taki: Jakim jest Bog w istocie swojej, nikt nie zglebi, ani umysl anielski, ani ludzki. Jezus mi powiedzial: Poznawaj Boga przez rozwazanie przymiotow Jego. Po chwili Jezus zakreslil reka znak krzyza i znikl. [Dz. 30]
